Ένα από τα κύρια ερωτήματα που υπάρχουν στην παγκόσμια κοινότητα είναι αν η Γερμανία έδωσε πίσω την Πολωνία μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, η Διάσκεψη της Γιάλτας αποφάσισε ότι τα σύνορα της Πολωνίας επρόκειτο να μετατοπιστούν προς τα δυτικά, και πολλοί πίστευαν από τότε ότι αυτή η δυτική μετατόπιση ήταν μια επιστροφή της Γερμανίας στην Πολωνία. Η πραγματικότητα, όμως, είναι πολύ πιο σύνθετη.
Τα γεγονότα που συνέβησαν στα τέλη της δεκαετίας του 1930 και της δεκαετίας του 1940 συγκλόνισαν τον κόσμο και συνεχίζουν να επηρεάζουν την παγκόσμια κοινωνία του σήμερα. Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος και οι κατοχές που τον ακολούθησαν ήταν μέρος του μεγαλύτερου εκτοπισμού ανθρώπων στην ανθρώπινη ιστορία. Αυτός ο εκτοπισμός προκλήθηκε από την εισβολή της Γερμανίας λίγο μετά την είσοδο των ΗΠΑ στον πόλεμο. Στη συνέχεια, το 1945, οι Σύμμαχοι υπέγραψαν τη Διάσκεψη του Πότσνταμ, που ήταν η πρώτη επίσημη συμφωνία μεταξύ της ΕΣΣΔ, των ΗΠΑ και του Ηνωμένου Βασιλείου μετά την καταπολέμηση της ναζιστικής Γερμανίας, αποφασίζοντας για τη μοίρα της Ευρώπης, η οποία περιελάμβανε την Πολωνία.
Πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η Πολωνία έπαιρνε περίπου το ένα τρίτο της γης της από τη Γερμανία. Δεδομένου ότι η Γερμανία ήθελε μια πιο «καθαρή» γερμανική χώρα, στόχευαν να ανακτήσουν όσο το δυνατόν περισσότερη γη από την Πολωνία και μάλιστα άρχισαν να ενισχύουν τα πρωσικά εδάφη τους. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα μια μεγάλη μετατόπιση στα εδάφη, λόγω των ενεργειών που ανέλαβε η Γερμανία στην προσπάθεια να ανακτήσει τη γη της από την Πολωνία. Με τη Διάσκεψη του Πότσνταμ, τα εδάφη που ανήκαν στη Σοβιετική Ένωση μεταφέρθηκαν στα δυτικά της σημερινής Πολωνίας. Είναι δυνατό να υποστηριχθεί ότι η μετατόπιση των συνόρων της Πολωνίας προς τη Δύση ήταν στην πραγματικότητα η Γερμανία που έδινε πίσω στην Πολωνία τα εδάφη που είχε καταλάβει πριν από τον πόλεμο.
Από την άλλη πλευρά, είναι απίστευτο να πούμε ότι η Γερμανία χάρισε στην Πολωνία εδάφη που δεν ήταν δικά της. Είναι σημαντικό να ενσωματωθεί αυτό το θεωρούμενο «δώρο» κατανοώντας ότι αυτό ήταν μέρος μιας ευρύτερης πρωτοβουλίας που δόθηκε από τις τέσσερις μεγάλες παγκόσμιες δυνάμεις, τις ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο, την ΕΣΣΔ και την Κίνα. Αυτό το ζήτημα πρέπει να εξεταστεί από ένα ευρύτερο πλαίσιο που περιλαμβάνει τις σχέσεις εξουσίας μεταξύ των εμπλεκόμενων χωρών και τους μηχανισμούς ιεραρχίας που έχουν δημιουργηθεί από αυτές.
Επίσης, οι μετατοπίσεις των συνόρων δεν έλαβαν υπόψη τους ανθρώπους που ζούσαν σε εκείνες τις περιοχές. Οι ζωές των ανθρώπων δεν συμβουλεύονταν ούτε είχαν σημασία όταν αποφάσιζαν το μέλλον της χώρας τους και των εδαφών που συνήθιζαν να αποκαλούν σπίτια τους. Με τις πολλές συγκρούσεις που έχουν λάβει χώρα τον 20ο και 20ο αιώνα που σχετίζονται με αυτό το θέμα, είναι εύκολο να βρεις πολλούς ανθρώπους να νιώθουν αγωνία όχι μόνο για την εξορία από τον τόπο όπου ζούσαν και εργάστηκαν, αλλά και για την καταπάτηση των δικαιωμάτων τους ως Το μέλλον τους για το σπίτι τους αποφασίστηκε χωρίς τη γνώμη ή τη γνώση τους.
Συμπερασματικά, είναι αδύνατο να υποστηριχθεί αν η Γερμανία όντως έδωσε πίσω την Πολωνία μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Υπήρξαν μετατοπίσεις των συνόρων, αυτό είναι αλήθεια, αλλά υπάρχει μεγάλο πλαίσιο για διερεύνηση, κατανόηση και ανάλυση σχετικά με τις επιπτώσεις αυτών των αλλαγών στα σύνορα και τον τρόπο με τον οποίο επηρέασαν ανθρώπους και χώρες καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου.
Άτομα που εμπλέκονται
Η επιρροή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου εξακολουθεί να αντηχεί, ακόμη και 70 χρόνια μετά την ολοκλήρωσή του. Διαφορετικά μέρη συμμετείχαν στη λήψη της απόφασης για τη μετατόπιση των συνόρων της Πολωνίας και της Ανατολικής Ευρώπης στη μεταπολεμική περίοδο. Ένας σημαντικός παράγοντας αυτής της απόφασης ήταν οι τέσσερις μεγάλοι σύμμαχοι του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο, η ΕΣΣΔ και η Κίνα. Αυτές οι χώρες σχημάτισαν τις τέσσερις δυνάμεις και συμμετείχαν στη σύναψη της Συνθήκης των Βερσαλλιών και της Διάσκεψης του Πότσνταμ, η οποία ανέφερε την έκβαση του πολέμου και καθόρισε τις αλλαγές των συνόρων στην Πολωνία.
Ο στρατηγός Dwight D. Eisenhower ήταν ο διοικητής των Συμμαχικών Δυνάμεων στην Ευρώπη και ήταν αποφασιστικός στην ανάληψη του βάρους των προσφύγων από την Ανατολική Ευρώπη κατά τη διάρκεια και μετά τον πόλεμο. Από την άλλη, ο βασιλιάς Γεώργιος ΣΤ’ έπαιξε ρόλο στην καθιέρωση της Διάσκεψης του Πότσνταμ. Είπε στον Τσόρτσιλ ότι δεν θα έσβηνε τη ναζιστική Γερμανία μέχρι να πληρωθούν αποζημιώσεις στην Πολωνία. Επίσης, η επιρροή του Στάλιν ήταν αναμφισβήτητη, ειδικά σε ό,τι αφορά την Πολωνία, αφού το πραξικόπημα που προώθησε το 1924 έβαλε τέλος στην αναγεννημένη Δημοκρατία της Πολωνίας. Ο Χίτλερ έπαιξε επίσης ρόλο στα πολωνικά ζητήματα, αφού η επιθετική του πολιτική εναντίον της Πολωνίας οδήγησε σε υποβάθμιση των δικαιωμάτων του πολωνικού λαού.
Η εξέγερση της Βαρσοβίας του 1944 ενίσχυσε τη φωνή της και άφησε τον λαό της Πολωνίας να αγωνίζεται για την ελευθερία του κατά το τέλος της γερμανικής κατοχής. Κατά τη διάρκεια της Ναζιστικής Κατοχής από το 1939-1945, οι δυνάμεις των Συμμάχων δεν είχαν επαφή με τον λαό της Πολωνίας. Ως εκ τούτου, ο λαός της Πολωνίας έπρεπε να αγωνιστεί για την ελευθερία του και να πάρει πίσω τη χώρα του.
Δύναμη του Πολωνικού Λαού
Αν και οι πόλεμοι και η μεταπολεμική περίοδος είχαν άμεση και διαρκή συνέπεια στον πολωνικό λαό, η δύναμή τους δεν παραιτήθηκε ποτέ. Αυτή η υποστήριξη στην πολεμική προσπάθεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ξεκίνησε κατά τη διάρκεια της γερμανικής εισβολής στη Γαλλία το 1940, όταν οι πολωνικές ένοπλες δυνάμεις βρίσκονταν στην πρώτη γραμμή της αντίστασης. Αργότερα, ο λαός της Πολωνίας σχημάτισε τον Εσωτερικό Στρατό για να πολεμήσει τους Γερμανούς κατακτητές.
Το πολωνικό κίνημα ανεξαρτησίας ενισχύθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1940 και συνεχίστηκε μέχρι που κέρδισε την επιτυχία το 1989 με την πτώση του Τείχους του Βερολίνου. Η υποστήριξή τους επεκτάθηκε και σε άλλες χώρες όπως η Λιθουανία, η Λετονία και η Εσθονία, ενισχύοντας τα ιδανικά της ελευθερίας για ολόκληρη την περιοχή. Σχετικά με αυτό το ανεξάρτητο κίνημα, ο Πάπας Φραγκίσκος είπε πρόσφατα: «Βλέπουμε στην Πολωνία, τη χώρα των μαρτύρων, ένα έθνος με μεγάλο θάρρος και ελπίδα που μέσα από τα βάσανα, τον πόνο και τις διώξεις, δεν θα μπορούσε να κατακτηθεί από κανέναν και ότι το βλέμμα στο μέλλον ήταν ικανός να φέρει ρίζες πίστης, αλληλεγγύης και χαράς».
Ευαισθητοποίηση του κοινού
Το μέλλον της Πολωνίας και της περιοχής εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την ευαισθητοποίηση του κοινού και τη σχετική δέσμευση των πολιτών. Έγγραφα όπως η «Ημέρα της ηπειρωτικής Ευρώπης», που προτείνει η Ευρωπαϊκή Ένωση Πολωνία και η «Πολωνική Παγκόσμια Ημέρα», που προτείνει η Πολωνική κυβέρνηση θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην αναγνώριση αυτού του θέματος, όχι μόνο στη Δυτική Ευρώπη αλλά σε όλο τον κόσμο για να δείξουν τα αποτελέσματα του σύγκρουση και τα επακόλουθα που δημιούργησε ο πόλεμος.
Όπως είναι λογικό, η σχέση μεταξύ Γερμανίας και Πολωνίας δεν είναι ακόμα απλή μετά από όλα όσα έχουν συμβεί κατά τη διάρκεια των δεκαετιών. Μέχρι σήμερα, η κοινή γνώμη για αυτές τις αλλαγές παραμένει μικτή, καθώς υπάρχουν εκείνοι που επικρίνουν και εκείνοι που υπερασπίζονται τις αποφάσεις που έλαβαν πολιτικοί από τις Παγκόσμιες Δυνάμεις πριν από 70 χρόνια. Είναι αδιαμφισβήτητο ότι οι ενέργειες που έγιναν κατά τη διάρκεια αυτών των εποχών και με τα χρόνια είχαν απίστευτη επιρροή στην κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο κόσμος σήμερα.
Πλαίσιο της Ιστορίας
Για τον σημερινό πληθυσμό, είναι σημαντικό να εντάσσονται συνεχώς οι αλλαγές που συνέβησαν στο παρελθόν, στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και στην πολιτική ιστορία της Πολωνίας. Ο πληθυσμός πρέπει να γνωρίζει την ιστορία του και το πολύπλοκο δίκτυο μεγάλων και μικρών αποφάσεων που είχαν και έχουν σημαντικό αντίκτυπο στη ζωή τους.
Αυτή η διαδικασία περιλαμβάνει την ανάλυση του πλαισίου μέσα στο οποίο δρούσαν οι ηθοποιοί εκείνη την εποχή και τον προβληματισμό σχετικά με τις διαφορετικές επιπτώσεις που είχαν οι αλλαγές των συνόρων για τον πολωνικό λαό. Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε τις προοπτικές τους και το αίσθημα πληγής και θυμού που εξακολουθεί να αντηχεί σε μερικούς από αυτούς μετά από όλα όσα τους έχουν αφαιρεθεί.
Προκειμένου να είσαι παγκόσμιος ηγέτης, πρέπει να εξασκηθεί η αλληλεγγύη και η κατανόηση μεταξύ κρατών και ατόμων προκειμένου να οικοδομηθεί ένα καλύτερο μέλλον. Επομένως, συμμετάσχετε σε ενέργειες που βοηθούν στην ευαισθητοποίηση του κοινού για ιστορικά γεγονότα όπως αυτό και, επιπλέον, αναλύστε πώς έχει επηρεάσει την παγκόσμια κοινωνία από διάφορες προοπτικές.
Διεθνείς Πολιτικές
Πρέπει να κατανοήσουμε την επιρροή των διεθνών πολιτικών κατά τη διάρκεια και μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, προκειμένου να διαμορφώσουμε την κατάσταση της Πολωνίας σήμερα. Λίγες χώρες ήταν άμεσοι παράγοντες στις αποφάσεις που ελήφθησαν κατά τη μεταπολεμική περίοδο, αλλά η επιρροή τους ήταν διαγενεακή.
Επί του παρόντος, η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι υπεύθυνη για τη διαχείριση των σχέσεων μεταξύ Γερμανίας και Πολωνίας, οι οποίες είναι πολύ καλύτερες από τις προηγούμενες δεκαετίες λόγω της οικονομικής, πολιτικής και πολιτιστικής συνεργασίας στην οποία συμμετέχουν σήμερα αυτές οι χώρες. Αυτό κατέστη δυνατό χάρη στην επικοινωνία που έχει δημιουργηθεί μεταξύ των εταίρων, επέτρεψε την κατανόηση του πολιτισμού κάθε χώρας και προωθεί την αναζήτηση ειρηνικών λύσεων προκειμένου να διατηρηθεί το ιστορικό αρχείο των δύο χωρών.
Η σημασία αυτής της συνεργασίας για την Ευρωπαϊκή Ένωση χρησιμεύει ως παράδειγμα μη βίαιων και συνεργιστικών λύσεων που μπορούν να ασκηθούν από όλες τις χώρες, καθώς και ως ο ουσιαστικός ρόλος της πολυπολιτισμικής κατανόησης προκειμένου να δημιουργηθούν και να διατηρηθούν οι σχέσεις μεταξύ των χωρών.
Επίλυση συγκρούσεων
Για να επιλυθεί η σύγκρουση στην Πολωνία, πρέπει να ληφθούν υπόψη οι διεθνείς νόμοι. Οι επαγγελματίες πρέπει να αναλύσουν την κατάσταση από διάφορες οπτικές γωνίες, προκειμένου να αξιολογήσουν την τρέχουσα κατάσταση και το τρέχον πλαίσιο μέσα στο οποίο συμβαίνει αυτή η σύγκρουση.
Οι ειδικοί πρέπει να αναλύσουν την πραγματική υποδομή της χώρας, την πολιτική που διαμορφώνει τη μορφή του παρόντος της και το είδος των πόρων που χρησιμοποιούνται από τους πολίτες και την κυβέρνηση. Είναι επίσης σημαντικό να ληφθούν υπόψη οι σχέσεις μεταξύ Γερμανίας και Πολωνίας μετά τον πόλεμο, δεδομένου ότι υπάρχει ακόμη πολλή δουλειά που πρέπει να γίνει για να επιλυθεί η διαμάχη και να διατηρηθούν οι σχέσεις που ωφελούν και τις δύο χώρες.
Επίσης, λαμβάνοντας υπόψη το πλαίσιο στο οποίο έχει συμβεί η σύγκρουση, πρέπει να συμβουλευόμαστε ιστορικά έγγραφα για να κατανοήσουμε την προοπτική που είχαν οι χώρες και οι άνθρωποι εκείνη την περίοδο και πώς μπορούμε να την αντιληφθούμε σε αυτήν την εποχή. Για παράδειγμα, ένα από τα σημαντικότερα έγγραφα στα οποία γίνεται κοινή αναφορά για την κατανόηση της μετατόπισης των συνόρων της Πολωνίας είναι η Συμφωνία της Γιάλτας, η οποία δηλώνει τα νέα σύνορα της Πολωνίας και των γειτονικών χωρών.
Τέλος, πρέπει να υπάρχει χώρος για διάλογο μεταξύ των χωρών προκειμένου να αναζητηθούν ειρηνικές λύσεις σε αυτή τη διαμάχη και να γνωρίζουν τις συνέπειες των αποφάσεων που θα μπορούσαν να ληφθούν. Διεθνείς διασκέψεις όπως η Σύνοδος Κορυφής του Συμβουλίου της Ευρώπης και πολλές ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις των Ηνωμένων Εθνών θα πρέπει να ληφθούν υπόψη για την αναζήτηση διπλωματικών και μη βίαιων λύσεων.
